Διαφορική διάγνωση και διαγωγή αναπτυξιακής δυσπραξίας
Διαφορική διάγνωση και διαγωγή αναπτυξιακής δυσπραξίας είναι μια συνθέτη διαδικασία .
Η παιδικής δυσπραξίας του λόγου (CAS) πραγματοποιείται κατά κύριο λόγο από έναν έμπειρο αλλά και εξειδικευμένο λογοθεραπευτή η λογοπαθολόγο.
Είναι προτιμότερο να γίνει σε ένα αναπτυξιακό κέντρο διότι η διαφορική διάγνωση δεν είναι τόσο απλή διαδικασία .
Σε ένα αναπτυξιακό υπάρχει η διεπιστημονική ομάδα η όποια είναι σε θέση να πραγματοποίηση ένα πλήρη έλεγχο των δυσκολιών και από κοινού να αποφασιστεί η διάγνωση αλλά και να προταθεί το καταλληλότερο θεραπευτικό πρωτόσκολο για την συγκεκριμένη περίπτωση .
Κάθε περίπτωση παιδικής δυσπραξίας λόγου είναι διαφορετική με τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά .
Συχνά ,μέχρι πρόσφατα δεν υπήρχε πάντα ομοφωνία ως προς τα χαρακτηριστικά συμπτώματα που υπαγόρευαν τη διάγνωση της παιδικής δυσπραξίας λόγου.
Γεγονός που καθιστούσε δύσκολη τη συζήτηση και τη λήψη αποφάσεων για αποτελεσματικά μέτρα θεραπείας.
Η διαφορική διάγνωση της παιδικής δυσπραξίας λόγου, έγινε πιο ξεκάθαρη αφότου κυκλοφόρησε η δήλωση θέσης (2007a) και η τεχνική έκθεση (2007b) από την επιτροπή της Αμερικάνικης Ένωσης Λογοπαθολόγων, Ακοολόγων (ASHA, 2007).,
Τα τρία χαρακτηριστικά της παιδική δυσπραξίας του λόγου
Η ένωση των Λογοπαθολόγων, έπειτα από συναίνεση μεταξύ των ερευνητών.
Αναφέρει τα τρία χαρακτηριστικά που συνάδουν .
Με το έλλειμμα στο σχεδιασμό και τον προγραμματισμό των κινήσεων για την ομιλία.
Που διαφοροποιούν την παιδική δυσπραξία λόγου από άλλες διαταραχές ομιλίας (ASHA, 2007α· Shipley & McAfee, 2013):
- Ασυνεπή λάθη συμφώνων και φωνηέντων σε επαναλαμβανόμενες παραγωγές των συλλαβών και λέξεων
- Παρατεταμένες και διαταραγμένες συναρθρωτικές μεταβάσεις μεταξύ ήχων και συλλαβών
- Ακατάλληλη προσωδία, ιδιαίτερα κατά την παραγωγή λεξιλογικού ή φραστικού στρες
Η ίδια επιτροπή τόνισε ότι, οι λογοθεραπευτές θα πρέπει να επικεντρώνονται στη διαφοροδιάγνωση της παιδικής δυσπραξίας λόγου.
Από άλλες διαταραχές κατά τη διάρκεια μιας αξιολόγησης.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να περιλαμβάνει την εκτίμηση όλων των πτυχών της ομιλίας που μπορεί να επηρεαστούν.
Με ιδιαίτερη έμφαση στα ακόλουθα (Shipley & McAfee, 2013):
- Αυτόματες έναντι ηθελημένες πράξεις.
- Μεμονωμένες πράξεις έναντι ακολουθιώ
- Απλά περιεχόμενα έναντι πιο πολύπλοκων ή νέων περιεχομένων
- Επαναλήψεις των ίδιων ερεθισμάτων σε σχέση με επαναλήψεις ποικίλων ερεθισμάτων
- Δραστηριότητες για τις οποίες οι απαντήσεις μπορούν να κριθούν έπειτα από ακουστικές σε σύγκριση με οπτικές υποδείξεις, ακουστικές σε σύγκριση με απτικές υποδείξεις, οπτικές σε σύγκριση με απτικές υποδείξεις ή συνδυασμούς αυτών(π.χ. οπτικές και ακουστικές) που φαίνεται να οδηγούν σε βέλτιστα αποτελέσματα
- Ροή, ρυθμός και ακρίβεια σε σχέση του ενός με το άλλο
- Επίδοση σε διάφορες δραστηριότητες και περιεχόμενα (π.χ. αυθόρμητη ομιλία, μίμηση στόχων, πρόκληση στόχων, διάλογο, εκφράσεις αυξανόμενου μήκους, κλπ.)
Διαταραχές Λόγου και Ομιλίας που συγχέονται με την Παιδική Δυσπραξία Λόγου
Όπως προαναφέρθηκε, ένα σημαντικό αντικείμενο της σωστής αξιολόγησης είναι η διαφοροδιάγνωση.
Είναι πολύ πιθανό, η κλινική εικόνα ενός παιδιού να οδηγήσει στη λανθασμένη διάγνωση.
Λόγω των ομοιοτήτων που παρουσιάζονται ανάμεσα σε κάποιες συναφείς η επικαλυπτόμενες διαταραχές.
Μερικές διαταραχές λόγου και ομιλίας που συχνά συγχέονται με την παιδική δυσπραξία λογου.
Διότι μερικά από τα χαρακτηριστικά ενδέχεται να αλληλεπικαλύπτονται.
Περιλαμβάνουν:
διαταραχές άρθρωσης, φωνολογικές διαταραχές,
και διαταραχή της ροής της ομιλίας (τραυλισμό).
Επίσης, μπορεί να είναι απαραίτητη η διαφοροδιάγνωση ανάμεσα στα είδη της παιδικής δυσπραξίας (λεκτική και στοματική δυσπραξία ASHA, 2007).
Συνήθεις αλληλεπικαλυπτόμενες διαταραχές είναι:
- Δυσαρθρία σε σχέση με την Παιδικής Δυσπραξίας Λόγου
- Αρθρωτικής Διαταραχής σε σχέση με την Παιδική Δυσπραξία Λόγου
- Καθυστέρηση Λόγου σε σχέση με την Παιδική Δυσπραξία Λόγου
- Νευρογενής Τραυλισμός σε σχέση με την Παιδική Δυσπραξία Λόγου
