Διαφορές δυσπραξία λόγου ενηλίκων έναντι παιδικής δυσπραξίας
Διαφορές δυσπραξία λόγου ενηλίκων έναντι παιδικής δυσπραξίας μέχρι σήμερα ενα σημαντικό εμπόδιο στην κατανόηση της παιδικής δυσπραξίας ήταν το γεγονός ότι.
Οι περισσότερες πληροφορίες που μελετούσαμε ήταν διαθέσιμες από βιβλιογραφία σχετικά με την δυσπραξία λόγου ενηλίκων (AOS),.
Μια διαταραχή επικοινωνίας που μπορεί να προκύψει από ένα κτύπημα ή άλλη εγκεφαλική η νευρολογική βλάβη.
Είχαμε πολύ λίγα στοιχεία για την παιδική δυσπραξία του λόγου .
Παρά την κοινή χρήση του όρου «δυσπραξία», υπάρχουν μερικές κρίσιμες διαφορές μεταξύ της δυσπραξίας των ενηλίκων και της παιδικής δυσπραξίας (Velleman, 2003).
Αν και το κύριο χαρακτηριστικό της παιδικής δυσπραξίας, εξ ορισμού, προτείνεται να είναι παρόμοιο με το κύριο χαρακτηριστικό της δυσπραξίας στους ενήλικες. Η σχέση αυτή δεν αποκλείει το ενδεχόμενο σημαντικές διαφορές στα σχετιζόμενα χαρακτηριστικά.
Για παράδειγμα, ο Maassen (2002) σημείωσε ότι «μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ των ενηλίκων και των παιδιών είναι ότι .
Σε αυτή των παιδιών μία συγκεκριμένη υποκείμενη βλάβη του κινητήρα της ομιλίας έχει αντίκτυπο στην ανάπτυξη υψηλότερου επιπέδου φωνολογικής και γλωσσικής επεξεργασίας (σελ. 263) (ASHA, 2007).
Η δυσπραξία λόγου ενηλίκων ορίζεται συγκεκριμένα ως, μια διαταραχή των λεκτικών αρθρωτικών μηχανισμών.
Αυτό ισχύει, εάν υπάρχει συνοδεία φωνολογικών, γλωσσικών ή άλλων συμπτωμάτων, όπου είναι ταξινομημένα σε μία ευδιάκριτη διαταραχή, όπως
η αφασία Broca (φωνολογικές και εκφραστικές γλωσσικές δυσκολίες)
η αφασία Wernicke’s (δυσκολίες κατανόησης)
η κατονομαστική αφασία (δυσκολίες ανεύρεσης κατάλληλης λέξης).
Ένα άτομο με δυσπραξία λόγου ενηλίκων τυπικά έχει μακροχρόνια διάρκεια ζωής στην μάθηση της αυτόματης ομιλίας.
Οι λεκτικές ρουτίνες (οι κοινωνικές ακρίβειες, τραγούδια, προσευχές, έμμετροι λόγοι, παραπληρωματικά στοιχεία, μετρήσεις, το αλφάβητο).
Είναι συνήθως ακόμα διαθέσιμες στα άτομα με δυσπραξία για λόγους επικοινωνίας.
Τα παιδιά με δυσπραξία δεν έχουν κανένα τέτοιο στοιχείο της αυτόματης ομιλίας.
Αν και οι λεκτικές ρουτίνες αποδεικνύονται συχνά ευκολότερες για εκμάθηση ανάμεσα από περισσότερες επιθυμητές λεκτικές πράξεις.
Πράγματι, πολλά από τα παιδιά με δυσπραξία δεν διανύουν τα αναπτυξιακά ορόσημα όπως είναι το κανονικό προγλωσσικό στάδιο βαβίσματος .
Επομένως στερούνται ακόμη και τις ρουτίνες φλυαριών που μπορούν να βασιστούν.
Τα λάθη των παιδιών με δυσπραξία μπορούν να είναι είτε ασυμβίβαστα όπως των ενηλίκων) είτε συνεπή. Τ
ο επίπεδο κάθε παιδιού ως προς τη συνέπεια των λαθών μπορεί να ποικίλει
από ήχο σε ήχο
λέξη προς λέξη
πρόταση προς πρόταση
μέρα τη μέρα
από ακροατή σε ακροατή.
Ορισμένα λάθη μπορούν να εμφανιστούν μόνο μια φορά.
Ενώ άλλα μπορούν να εμφανίζονται μονίμως μέχρι που ξαφνικά μπορεί να αλλάξουν εντελώς.
Επομένως, η ασυνέπεια δεν είναι μια αξιόπιστη πηγή για την δυσπραξία στα παιδιά (Velleman, 2003).
