Αναπτυξιακή δυσπραξία τύποι και βαρύτητα
Αναπτυξιακή δυσπραξία τύποι και βαρύτητα είναι μια παιδική διαταραχή. Σύμφωνα με αρκετές επιστημονικές έρευνες υπάρχουν αρκετοί τύποι δυσπραξίας, από τους οποίους η δυσπραξία λόγου είναι μόνο μία από τις υποκατηγορίες.
Οι δύο κύριοι τύποι δυσπραξίας είναι η ιδεακή δυσπραξία και η ιδεοκινητική.
Ιδεακή δυσπραξία είναι η αδυναμία/ανικανότητα της χρήσης ενός αντικειμένουή της εκτέλεσης χειρονομιών, διότι το άτομο έχει χάσει τη γνώση (ή την ιδέα) της λειτουργίας του αντικειμένου ή της χειρονομίας.
Σε αντίθεση με την ιδεακή δυσπραξία, η οποία είναι μια διαταραχή στην ιδέα/σημασία χρήσης ενός αντικειμένου ή μιας χειρονομίας, η ιδεοκινητική δυσπραξία είναι διαταραχή στην εκτέλεση των κινήσεων που χρειάζονται για τη χρήση ενός αντικειμένου, την πραγματοποίηση μιας χειρονομίας, ή την ολοκλήρωση μιας ακολουθίας ιδιαίτερων κινήσεων (Freed, 2012· Foundas, 2013).
Τα άτομα με ιδεοκινητική δυσπραξία δεν έχουν χάσει τη γνώση (ή την ιδέα) της λειτουργίας του αντικειμένου ή της χειρονομίας, αντιθέτως, παρουσιάζουν δυσκολία στην ικανότητα κινητικού σχεδιασμού που απαιτείται για τη χρήση ενός αντικειμένου ή την εκτέλεση μιας χειρονομίας. Υπάρχουν τρεις υποκατηγορίες της ιδεοκινητικής δυσπραξίας:
- Δυσπραξία των άκρων
- Στοματοπροσωπική δυσπραξία
- Δυσπραξία λόγου (Freed, 2012).
Ανάλογα με το εύρος των δυσκολιών έχουμε τρεις βαθμούς βαρύτητας δυσπραξίας
Τα χαρακτηριστικά της σοβαρής παιδικής δυσπραξίας λόγου :
Δεν υπάρχει καθόλου ομιλία, μόνο μερικές στερεότυπες εκφράσεις με ή χωρίς νόημα.
Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που τα παιδιά αυτά δε μπορούν να παράγουν φωνή, αν και οι φωνητικές τους χορδές λειτουργούν σωστά.
Παρουσιάζουν έντονες κινήσεις αναζήτησης των αρθρωτών για την ανίχνευση του σωστού τρόπου και τόπου άρθρωσης.
Για τα παιδιά αυτά, η μίμηση, ακόμη και απλών λέξεων, είναι ίσως πολύ δύσκολη. Συνήθως χρησιμοποιούν κινήσεις και χειρονομίες για να επικοινωνήσουν (Καμπανάρου, 2007).
Τα χαρακτηριστικά με μέτρια παιδική δυσπραξία λόγου:
Παρουσιάζουν προβλήματα άρθρωσης και προσωδίας, εμφανίζονται δοκιμαστικές κινήσεις των αρθρωτών με σκοπό την αναζήτηση του σωστού τόπου και τρόπου άρθρωσης.
Τα λάθη που γίνονται στην προσωδία και την τοποθέτηση των αρθρωτών προσεγγίζουν το φυσιολογικό (Καμπανάρου, 2007).
Τα χαρακτηριστικά με ήπια η ελαφριά παιδική δυσπραξία λόγου:
παρουσιάζουν ελαφρές διαταραχές στην άρθρωση και μη σταθερά λάθη.
Ο πιο αργός ρυθμός ομιλίας μπορεί να διορθώσει τα λάθη, αλλά με αυτόν τον τρόπο χάνεται η φυσικότητα της ομιλίας τους (Καμπανάρου, 2007).
Για να μπορέσουμε να καθορίσουμε τον τύπο αλλά και την βαρύτητα της διαταραχής της παιδικής δυσπραξίας του λόγου χρειάζεται.
Οι γονείς να αναζητήσουν τη βοήθεια σε ένα αναπτυξιακό κέντρο και να κάνουν τεστ αξιολόγησης όπως είναι το αναπτυξιακός check up. Η εκτίμηση του λόγου του παιδιού καθώς και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ομιλίας θα μας βοηθήσουν να αναγνωρίσουμε την διαταραχή αλλά και να προτείνουμε την καταλληλότερη θεραπεία.
