Η ικανότητα του κάθε παιδιού να εκτελεί επιδέξιες κινήσεις αποτελεί σημαντικό χαρακτηριστικό της παιδικής ανάπτυξης. Από την ενδομήτρια ζωή το έμβρυο κάνει κινήσεις, όταν γεννηθεί σχεδόν όλες οι κινήσεις του είναι αντανακλαστικές και ελάχιστες εκούσιες. Όσο ωριμάζει, μεγαλώνει και αρχίζει να μαθαίνει νέες κινήσεις που τον βοηθούν στην καθημερινή του ζωή, όπως το περπάτημα, ή μαθαίνει να εκτελεί κινήσεις.
Το κάθε παιδί μέσα στα πρώτα τρία χρόνια της ζωής του έχει μάθει όλες τις βασικές κινητικές δεξιότητες που είναι περπάτημα, τρέξιμο, άλματα, κυβίστηση, ρήξη, συλλήψεις αντικειμένων κ.α.
Από την ηλικία των 4 χρονών και μετά τα παιδιά αρχίζουν να εκπαιδεύονται σε κινητικές δεξιότητες που έχουν κάποιο ποιοτικό ή ποσοτικό στόχο, π.χ. αθλητική εκτέλεση. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία είναι σε θέση να μπορούν να εκτελέσουν σύνθετες κινητικές ασκήσεις να κατανοούν εντολές αλλά και να συγκεντρώνονται με αυτό τον τρόπο οι κινητικές τους ικανότητες εξελίσσονται με το πέρασμα του χρόνου και την εξάσκηση σε κινητικές δεξιότητες.
Ακόμα και το παίξιμο του πιάνου, οι χορευτικές φιγούρες, το περπάτημα με παγοπέδιλα, το πέταγμα μιας μπάλας, το χτύπημα της μπάλας με μια ρακέτα, ακόμη και το οδήγημα ενός αεροπλάνου, είναι κινητικές δεξιότητες.
Επειδή οι κινητικές δεξιότητες καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος των παιδικών καθημερινών δραστηριοτήτων η κινητική απόδοση, των παιδιών στην προσχολική ηλικία είναι ένα αντικείμενο που όλοι οι επιστήμονες και οι παιδαγωγοί προσπαθούν να κατανοήσουν τις διαδικασίες και τους παράγοντες που επηρεάζουν τη βελτίωση, την ανάπτυξη και την μάθησή τους. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια έξαρση των νηπίων με μινιμαλ κινητικές διαταραχές όπως είναι η αναπτυξιακή διαταραχή του συντονισμού των κινήσεων F82 σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια από το DSM-5. Τα παιδιά που εντοπίζονται με τέτοιου είδους διαταραχές είναι κινητικά αδέξια, δεν δείχνουν επιθυμία να παίζουν κινητικά παιχνίδια ούτε να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες. Αρκετές επιστημονικές μελέτες υποστηρίζουν ότι αυτή η έξαρση τις παιδικής κινητικής αδεξιότητας μπορεί να οφείλεται και στην ενασχόληση των παιδιών με ηλεκτρονικά παιχνίδια την πολύωρη παρακολούθηση τηλεόρασης αλλά και το μεγάλωμα του παιδιού μέσα σε ένα διαμέρισμα.
Όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν αρνητική επίδραση στην κινητική εξέλιξη του παιδιού γιατί του στερούν την δυνατότητα εξάσκησης ιδιαίτερα σε μια ευαίσθητη ηλικία.
