Τα παιδιά με δυσκολία στη μάθηση, πολύ συχνά εξαιτίας της απόρριψης που δέχονται, από το περιβάλλον, λόγω της σχολικής αποτυχίας αναπτύσσουν συναισθήματα θυμού, κι όταν τα στρέφουν προς τα έξω την κοινωνία τους φίλους παίρνουν τη μορφή παραπτωματικής συμπεριφοράς, ενώ όταν τα στρέφουν προς τα μέσα παίρνουν τη μορφή ακινητοποίηση αρχικά δεν θέλουν να συμμετέχουν έχουν άρνηση να ξυπνήσουν να πάνε στο σχολειό, κάνουν πολλές απουσίες ,ακόμα και αν φτάσουν στο σχολειό δεν μπαίνουν μέσα η φεύγουν νωρίτερα.
Στις κοινωνικές τους σχέσεις έχουν λίγους φίλους αποφεύγουν να γνωρίσουν νέες παρέες να συμμετέχουν δύσκολα σε πάρτι εκδηλώσεις απόσυρσης ,στο σπίτι σπανία κάνουν δουλειές για να συνεισφέρουν είναι απασχολούμενοι με το κινητό η το διαδίκτυο κατάθλιψη δεν έχουν καμιά πηγή ευχαρίστησης και χαράς ζουν χωρίς προσανατολισμό και σκοπό που να τους προσφέρει νόημα για την ζωή.
(Τσιάντης 1981, Αναγνωστόπουλος 2001).
